Ruta al Cap Nord II

« Older   Newer »
  Share  
view post Posted on 12/12/2005, 18:01
Avatar

La Rata de Claveguera

Group:
Administrator
Posts:
45,801
Location:
Sitges

Status:


Primeramente deciros, que con este relato, lo único que pretendemos es dar a conocer unas experiencias y unas vivencias que para nosotros han sido inolvidables, y al mismo tiempo, poder orientaros a todos aquellos que escojáis como destino final de vuestro próximo viaje en moto, el mítico CABO NORTE.

Empecemos por el principio. Vamos a las presentaciones. Somos Montse, Al y David, somos de Barcelona, y la idea de este viaje surgió de Al.
Desde hace más de 3 años ya tenia la intención de viajar al CABO NORTE con su flamante Yamaha Ténéré 660. El único problema que había es que la moto ya no estaba para muchos trotes. Él no era muy consciente de eso, pero la propia moto se encargo de darnos la razón, (en una curva se le bloqueó la dirección, con el consiguiente susto). Los cojinetes de dirección estaban destrozados...
La solución al problema fue fulgurante: se cambio de moto. Su nueva adquisición fue, después de muchas horas de discusiones, una Honda Transalp 650. (Hizo caso a los David’s)
En ese preciso instante, ese sueño, empezó a tomar cuerpo, y se decidió empezar a planificar el viaje. Eso fue en Diciembre de 2.000.

Todos aquellos que decidáis lanzaros a la aventura de hacer este viaje, tenéis que saber que es realmente duro, que la moto tiene que gustaros mucho y que la paciencia tiene que ser vuestra aliada durante todo el viaje, pero que todo eso lo compensa un país increíble, a años luz de todo lo que halláis visto hasta ahora, paisajes, vivencias, gente y sobre todo, el hecho de recorrer todos esos kilómetros, por supuesto, en MOTO, vuestra MOTO.

Al, como habréis deducido, viajo con su Honda Transalp 650, cargado con una maleta de 50 litros y con todo el asiento de su moto repleto hasta los topes. Yo y mi compañera Montse lo hicimos en una Honda VFR 800 FI, y provistos de 3 maletas, (en contra de mis principios), pero no menos útiles y cómodas.

Si queréis llegar hasta el mítico CABO NORTE, aunque sea de una forma virtual, no os perdáis nuestro relato, acompañado de algunas fotos. Con el fin de ayudar a todos aquellos que quieran seguir los pasos de miles de moteros, os detallaremos la ruta que seguimos así como las poblaciones y miles de anécdotas ocurridas en los 25 días que duró nuestra travesía.

BARCELONA-BESANçON (FRANCIA) 883 KM.

Salida de Barcelona el día 2 de Junio de 2.001 a las 8:00 A.M.
El viaje no empezaba del todo bien. El hecho del día anterior haber trabajado y haber dejado cosas para última hora, nos había retrasado en la hora prevista de salida, además, de que los nervios típicos, nos habían imposibilitado dormir las horas necesarias para una primera etapa prevista de 1.100 Km. (la intención era llegar a Freiburg – Alemania).
Salida por la Ronda de Dalt, autopista A-7 dirección Francia y carretera y manta.
Realmente las autopistas francesas son bastante buenas, pero... ¡¡¡cuidado con el viento!!!. Si tenéis la suerte de no sufrir el fuerte viento, la travesía será plácida, pero si cogéis un mal día, sabréis lo que es eso. Por desgracia, nosotros lo sufrimos desde la frontera hasta la llegada a Besaçon, además de una fuerte lluvia al pasar Lyon.
La verdad es ese primer día no fue un buen augurio de lo que después pasaría. La fuerte lluvia, el viento, que nos obligaba a circular a una velocidad lenta, y el cansancio que apareció después del mediodía, nos hizo pasar una mal día.
Por suerte, no tuvimos ningún incidente, pero sí muchos sustos. Todo eso nos obligó a parar antes de nuestro punto final. Sobre las 22.00, y después de una larga parada en una área de servicio, donde cenamos, decidimos dormir en el primer hotel que encontráramos.
Un consejo: No os marquéis un punto de llegada y si lo hacéis, reservar hotel antes de salir, porque nos costó un par de horas encontrar uno. Y sobre todo, intentar descansar lo máximo posible. El cansancio y el temporal nos destrozo.
Conclusión del primer día: PARA OLVIDAR.

BEÇANSON (FRANCIA)-LEHRTE (ALEMANIA) 792 KM.

Beçanson, 3 de Junio de 2.001
Después de una noche agitada, la intención era dormir hasta reventar y así lo hicimos. Nos levantamos sobre las 11.30, para aprovechar lo máximo posible la habitación del hotel e ir bien descansados, ya que nos quedaba un buen trecho hasta Hamburgo, que era nuestro siguiente punto de llegada. El día, meteorológicamente hablando, no pintaba nada bien. Seguía lloviendo fuerte y el viento no había cesado. No podíamos seguir perdiendo tiempo, así que nos pusimos nuestros trajes de lluvia y nos subimos a las motos.
Poco a poco la lluvia iba a menos pero el viento y el frío seguían allí. No hay mucho que contar. Carretera y carretera, pero con muchos inconvenientes, todos los inconvenientes, incluso en peor que te puede pasar en una viaje: UNA AVERIA.
Poco a poco la lluvia iba a menos pero el viento y el frío seguían allí. No hay mucho que contar. Carretera y carretera, pero con muchos inconvenientes, todos los inconvenientes, incluso en peor que te puede pasar en una viaje: UNA AVERIA.
No podemos decir que fuera exactamente una avería. Al, viajaba con unas botas de cross. Son unas botas muy rígidas y con poco tacto. Sin darse cuenta y seguramente debido al cansancio, fue durante unos kilómetros presionando la palanca de freno trasera y paso lo que pasa en esos casos. Fundió la pastilla de freno hasta que las mordazas llegaron a tocar con el disco, y entonces... El disco se encendió al rojo vivo. Pero no solo el disco, sino que llego hasta la llanta trasera. Suerte que tanto Montse como yo nos dimos cuenta y le hicimos señales. Inmediatamente paramos. Eran las 2:30, estábamos a unos 150 Km. de Hamburgo, llovía y para colmo, la única ayuda que teníamos era el telefono móvil, pero como suele ocurrir en esos casos, con muy poca batería. Llamamos al RACC como pudimos, dándole los datos de donde estábamos, pero como se nos cortaba la comunicación continuamente, no sabíamos si realmente se habían enterado de donde estábamos.
Después de esperar durante una hora, apareció, como no, la POLIZEI. En un primer momento pensamos que estábamos salvados, pero cual fue nuestra sorpresa, cuando desde el coche y sin bajarse, accionaron la sirena, y con una fuerte luz que nos iluminaba, se pusieron a hablarnos en alemán. La verdad es que fue un momento critico. Pasamos bastante miedo, porque no sabíamos cual era su intención. Después de unos momentos de incertidumbre, uno de los policías salió del coche, y entonces nos hablo en inglés. Salvados!!!! A partir de ese momento, ellos se encargaron de llamar a su central y ponerse en contacto con la asistencia en carretera. Nos dejaron entrar en el coche, ya que llover no llovía, pero hacia muchísimo frío.
Después de 3 horas de espera llegó la asistencia. Eran las 6 de la mañana y estábamos reventados. Nos llevaron a un hotel y después de todos los tramites, se llevaron la moto. Para colmo, el día siguiente era fiesta, así que la moto no la tendrían hasta el martes.
Nos fuimos a dormir, con el animo muy bajo. La verdad es que el viaje no había empezado muy bien. Demasiados contratiempos y ¡¡ solo llevábamos dos días de ruta!!

LEHRTE (ALEMANIA)-HANNOVER (ALEMANIA) 44 KM.

Lehrte, 4 de Junio de 2.001
No hay mucho que explicar de ese día. Dormimos hasta tarde y luego decidimos visitar Hannover.
Cogimos el tren que nos llevaba al centro de la ciudad. Como empezaba a ser habitual, llovía, así que el día tampoco acompañaba para muchos paseos. Comimos y nos volvimos al hotel.
Tuvimos que llamar a la compañía del ferry para avisar del contratiempo. No nos pusieron ningún problema para cambiar el billete. Parecía que la suerte empezaba a cambiar.
Nos fue bien el día sabático. Descansamos y cargamos pilas para el día siguiente.
Cogimos el tren que nos llevaba al centro de la ciudad. Como empezaba a ser habitual, llovía, así que el día tampoco acompañaba para muchos paseos. Comimos y nos volvimos al hotel.
Tuvimos que llamar a la compañía del ferry para avisar del contratiempo. No nos pusieron ningún problema para cambiar el billete. Parecía que la suerte empezaba a cambiar.
Nos fue bien el día sabático. Descansamos y cargamos pilas para el día siguiente.

LEHRTE (ALEMANIA)–HIRTSHALS (DINAMARCA) 675 KM.

Lehrte, 5 de Junio de 2.001
Salimos de Leerte sobre las 13.00 h. Tuvimos que esperar a que el taller le trajera la moto a Al desde Hannover. La reparación, una pasta (250 marcos = 22.500 Ptas.), y solo por cambiar unas pastillas de freno y limpiar el disco, que por suerte no se estropeo.
Parecía que por fin el sol se había puesto de nuestro lado y todo el trayecto lo hicimos con muy buen tiempo, lo que nos permitió llevar un buen ritmo, aunque eso nosotros no sabemos que es, porque todo lo que avanzamos en carretera, luego lo perdemos en las paraditas. Como dice Al: “una paso adelante y dos atrás”.
Buenas autopistas en Dinamarca y muy poco transitadas. En una de nuestras paradas, en una área de servicio antes de entrar en Dinamarca, nos encontramos con unos moteros (BMW 850) que también iban a CABO NORTE, pero de viaje de novios. Estuvimos hablando e intercambiando opiniones sobre la ruta que íbamos a seguir. Ellos, a diferencia que nosotros, primero iban a hacer la costa oeste de Noruega y luego bajar por el centro. No los volvimos a ver, aunque nos hubiera gustado. Si leen este relato, nos gustaría que se pusieran en contacto con nosotros.
Llegamos a Hirtshals sobre las 23.00 h. Descargamos las maletas y fuimos a dar una vuelta por el pueblo. Típico marinero. Nos metimos en una de las tabernas para tomarnos un vino y celebrarlo. Un Faustino V de ½ litro, o sea, 3 copas de vino, 50 coronas danesas (1.000 Ptas.). Cuidado con las bebidas alcohólicas en toda Escandinavia. Allí empezamos a ver por donde iban los tiros en cuanto al dinero.
Por cierto, que aquí ya se empezaba a ver el efecto de estar tan al norte. Eran las 0:30 h. y todavía había luz solar. Se veía todo el horizonte de un color rojizo espectacular.

HIRTSHALS (DINAMARCA)-GJOVIK (NORUEGA) 170 KM.

Hirtshals, 6 de Junio de 2.001

Salida del albergue a las 8:00 h., dirección al ferry. Embarcábamos a las 10:00 h. Y el trayecto dura 8 horas interminables. Las motos entran las primeras en las bodegas. Es impresionante la cantidad de vehículos que llegan a caber. Nos dieron unas cuerdas para atar las motos al suelo y a la pared. No sufráis porque no se mueven. Una vez las atéis, coged todo lo que necesitéis, porque no se puede volver a bajar hasta el final del trayecto.
Viaje muy monótono hasta la entrada. Espectacular Fiordo el de Oslo. Allí empezamos a sacarle el máximo rendimiento a la cámara de fotos.
Desembarco sobre las 18.00 h. Fue desembarcar y empezar a llover otra vez, aunque era una lluvia muy suave. Fuimos hacia el albergue, y después de 1 hora y ½ de búsqueda, nos dicen que esta completo. Decidimos, y dado que no era muy tarde, coger carretera y empezar a hacer unos kilómetros para recuperar el tiempo perdido. Paró de llover aunque el cielo estaba totalmente tapado.
Dirección Gjovik, carretera E6 Norte. En cuanto salgáis de Oslo, preparaos para empezar a descubrir unos paisajes alucinantes, lugares inhóspitos, que nunca habrías pensado que existen, carreteras estrechas con constantes cambios de rasante, curvas y más curvas. El ritmo era muy lento, no por que no se pudiera ir más rápido, sino porque estábamos “flipando” con todo lo que estábamos viendo.
Llegamos a Gjovik sobre las 21:30h. Pueblo pequeño en el sur-este de Noruega. El albergue estaba situado a las afueras, en el centro de un bosque, rodeados de Naturaleza por todos los lados.
Allí si que había sitio, el único problema es que en los albergues noruegos no esta permitido dormir con sacos, por cuestiones de higiene. Total, un dineral por dormir en un albergue. Por lo menos teníamos desayuno...

GJOVIK (NORUEGA)-TRONDHEIM (NORUEGA) 390 KM.

Gjovik, 7 de Junio de 2.001
¿Pero parará algún día de llover en este país?. Tremenda tormenta la que estaba cayendo. Eran sobre las 9:00 h. cuando salimos del albergue. No paró de llover en todo el trayecto, a parte del fuerte viento que teníamos que soportar.
Siguiendo la carretera E6 Norte, pasareis por Lillehammer, donde se celebraron las Olimpiadas de invierno en 1.994. Durante este trayecto fue donde tuvimos el primer impacto visual. Son alucinantes los contrastes que hay. Se puede pasar de circular por una carretera con una vegetación alucinante a no ver un solo árbol, solo rocas y nieve, mucha nieve. Los puertos de montaña son constantes y son auténticos desiertos.
Llegamos a Trondheim sobre las 18:00 h. Allí también hay un albergue el cual habíamos reservado desde Gjovik para evitar sorpresas. Descargamos el equipaje y nos pegamos una ducha con agua muy caliente. Estábamos calados hasta los huesos. Estiramos un poco las piernas dando un paseo bajo la lluvia y a descansar. Decidimos que si seguía lloviendo, nos tomaríamos un día sabático, y de esa manera aprovecharíamos para lavar y secar ropa. Compramos algo de comida en un supermercado, cenamos y a dormir.

TRONDHEIM (NORUEGA)- TRONDHEIM (NORUEGA) 0 KM.

Trondheim, 8 de Junio de 2.001.
Como ya empezaba a ser habitual, seguía lloviendo y mucho, por lo tanto nos pusimos a lavar ropa como locos durante toda la mañana. Después de comer, nos fuimos de visita por la ciudad. Es la Venecia de Noruega. Sus calles son canales y sus casas son de madera, con una gran variedad de colores. Vistamos la Catedral de Nidaros donde tienen bajo vigilancia la corona, bastón de mando y diferentes objetos de la familia real Noruega y uno de sus puentes que data de hace más de 600 años. Increíble!!! Y es de madera. ¿Y las carcomas?
Bonita ciudad, lastima que... seguía lloviendo. Llevábamos 3 días en Noruega y todavía no habíamos visto el sol y todavía nos faltaban 1.500 Km. por recorrer. ¿Sabéis cuantas veces me acordé de la familia de Al en estos primeros días? Suerte que después todo cambió.

TRONDHEIM (NORUEGA)-SNASA (NORUEGA) 195 KM.

Trondheim, 9 de Junio de 2.001.
Un nuevo día, pero el aspecto seguía siendo el mismo. Mucha más lluvia y un fuerte viento era lo que nos encontramos al asomarnos por la ventana. La moral estaba por los suelos, pero en Noruega ya sabes a lo que te expones, así que cargamos las maletas en las motos y sin marcarnos un punto de llegada, fuimos tirando. En lluvia, Al siempre iba delante, rueda mejor que yo y marca un buen ritmo, pero aún así, fue un día horrible. Hicimos muchas paradas por que se hacia casi insostenible la conducción y muy pocos kilómetros. El colmo fue cuando empecé a notar los pies fríos. Esperando a llegar a una gasolinera, fui dejando pasar el tiempo hasta que ya no pude más. Paramos en unas casas que habían cerca de un río para cobijarnos de la lluvia. Cual fue mi sorpresa, cuando al sacarme las botas, tenia los pies empapados. Lo que nos faltaba. Estuvimos 1 hora parados hasta que volví a entrar en calor.
Esto estaba resultando más difícil de lo que parecía en un principio y a ese ritmo no íbamos a llegar nunca a CABO NORTE. Al llegar a un pequeño pueblo junto a la carretera, vimos un cartel de camping y hotel. Paramos a preguntar si tenían habitaciones, y cual fue nuestra sorpresa cuando nos dijeron que no eran habitaciones, sino pequeñas cabañas de madera de 4 plazas, y que solo costaban 300 NOK (6.000 Ptas.) entre los 3.
Habíamos oído hablar de las Hytters, pero creíamos que solo estaban en las Islas Lofoten. Son cabañas de pescadores, que antiguamente se utilizaban como refugio de estos y ahora se utilizan como alojamiento turístico. No nos lo pensamos ni un momento. Eran más baratas, incluso que los albergues, y tienen una pequeña cocina, un armario, calefacción, y dos literas, y el lugar era impresionante, al lado de un río, en plena naturaleza. Ducha, cena y paseo por los alrededores, a disfrutar un poco del paisaje que en moto nos era difícil contemplar por la lluvia.
Olvidaros de hoteles y albergues, las hytters son una muy buena solución para dormir en vuestra estancia en Noruega. Suelen estar en campings, pero las podéis encontrar en cualquier sitio, incluso hay gente de allí que las construye para poder alquilarlas a visitantes. Las reconoceréis rápidamente...

SNASA(NORUEGA)-BREKKVASSELV(NORUEGA) 640 KM.

Snasa, 10 de Junio de 2.001
Salida sobre las 8:30 h. y como no... lloviendo. Empezaba a ser habitual, y ya no nos afectaba tanto como al principio. A media mañana, el cielo se abrió y por fin vimos el sol de Noruega. En ese momento la única obsesión era hacer kilómetros como locos para aprovechar. El único temor que teníamos, era que ese día teníamos que cruzar el CIRCULO POLAR ÁRTICO (66º 33’ N), y según habíamos leído, el tiempo allí es horrible, y sobre todo el viento lateral, que te hace ir completamente tumbado. Os he de decir que tuvimos suerte, porque incluso el viento fue benevolente con nosotros.
Fue un día muy completo. Primeramente vimos, por primera vez en Noruega, renos salvajes. “Haberlos, haylos” (como se dice en Galicia), y muchos. Mucho cuidado sobre todo en los cambios de rasante y en las curvas. Os los encontrareis allí donde no os lo esperéis, y mucho cuidado porque son realmente grandes, y podéis tener un buen susto si topáis con ellos. Nosotros afortunadamente, no topamos con ninguno, pero si tuvimos 5 o 6 sustos con ellos. Los paisajes cada vez eran más alucinantes, y por fin pasamos el CIRCULO POLAR ÁRTICO (66º 33’ N). No os penséis que es un lugar espectacular.
Es un puerto de montaña, que como todos, escasea de vegetación, pero el echo de ver el cartel y estar en ese sitio, te hace estar como en una nube. Son sensaciones que solo se pueden vivir en ese momento y en ese lugar.
Nos hicimos las fotos de rigor y seguimos rumbo Norte. La bajada es espectacular, con un desnivel entre el 9% y el 13%, con 3 o 4 curvas de 180º que quitan el hipo.
Sobre las 21:00 h. decidimos parar en el primer lugar de Hytters que viéramos. Dado que en Noruega es sol tarda mucho en ponerse o incluso ni se pone (depende de la zona y la época del año), pierdes bastante el oremus, y si el tiempo es bueno, sin darte cuenta, se te hacen las tantas y como si nada.
Encontramos un lugar paradisíaco. Unas Hytters situadas en la falda de un fiordo, con una inmensa playa, rodeadas de montañas. Espectacular!!!!. Al se puso a hacer footing, para descargar tensión, mientras Montse y yo, dimos un largo paseo. Parecía que la suerte se empezaba a poner de nuestro lado.

BREKKVASSELV(NORUEGA)– SORSTRAUMEN(NORUEGA)519 KM

Brekkvasselv, 11 de Junio de 2.001
Increíble pero cierto... NI UNA SOLA NUBE!!!!!! Por fin. Estábamos a unos 850 Km. de CABO NORTE, y ese era el día. Teníamos que llegar. Estaba todo a nuestro favor. El cielo estaba completamente despejado. Ni viento, ni lluvia, ni siquiera amenazaba con hacerlo, así que nos subimos a las motos y empezamos a tirar como posesos, pero no contábamos con que las gasolineras cierran la mayoría a las 22:00 h, y que la conducción por las carreteras de Noruega es muy cansada y se llega a hacer muy pesada, sobre todo, si se hacen muchos kilómetros de golpe.
Eran sobre las 21:00 h., (que parecían las 15:00 h.) y decidimos parar en unas Hytters a pie de carretera, entre dos montañas. Esa fue la primera vez que vimos el sol de media noche. ESPECTACULAR, IMPRESIONANTE!!!, aunque no eran exactamente las 12 de la noche, porque a esa hora nos lo tapó una de las montañas. La anécdota fue, que mientras dimos nuestro paseo habitual para estirar las piernas, yo oí unos cencerros muy cerca. Me acerque pensando que eran vacas, y cual fue mi sorpresa al ver un rebaño de renos. 30 o 40 renos a menos de 5 metros. Rápidamente llamé a Al y a Montse, y nos pusimos a perseguirlos en plena montaña, con la cámara de fotos. Fue una autentica odisea. Los renos no os atacaran, al contrario, intentan mantener las distancias hasta que se cansan y se marchan montaña arriba. Fue una experiencia inolvidable. Estábamos a 340 Km. de CABO NORTE...

SORSTRAUMEN(NORUEGA)-NORDKAPP(NORUEGA)340 KM

Sorstraumen, 12 de Junio de 2.001
Nos levantamos temprano. La gran claridad que hay durante la noche, y la poca costumbre, os hará dormir poco, además de los nervios. Cogimos la famosa E6 dirección Norte. Después de pasar varios túneles, (es una constante en toda Noruega), y desviarnos por la carretera E69, llegamos al famoso paso subterráneo que te lleva hasta Honingsvag. Es un túnel de unos 8 Km. de largo y esta construido bajo el mar. Es espectacular. Empiezas a bajar de una forma vertiginosa y notas como la temperatura va bajando hasta llegar a lo s 8º C. (a la entrada del túnel estábamos a 21º C.), después viene la subida, que es igual de bestia que la bajada. Son túneles con muy poca iluminación, así que no entréis a saco en ellos, porque incluso hay algunos que son en curva, de 360 º y en bajada (como un espiral).
Llegamos a Honingsvag. A unos 5 Km., dirección CABO NORTE, hay un camping. Allí nos instalamos. Descargamos las motos, nos duchamos y sobre las 20:30 h. hicimos la última carretera hacia El CABO NORTE.
Es una carretera recién asfaltada, con un asfalto rugoso y de buen agarre, aunque sin protecciones y los precipicios son tremendos, así que se te quitan las ganas de correr. Constantes rectas y curvas, subidas y bajadas y al final hay una gran recta en subida, que cuando la coronas, ves aquello que llevas durante todo el trayecto buscando... EL CABO NORTE y el famoso globo terráqueo.
Un cartel: NORDKAPP y millones de sensaciones que pasan por tu cabeza. Los malos momentos que habíamos pasado, lo interminable de estos últimos 30 Km, los esfuerzos sobre la moto por hacer unos pocos kilómetros más, pero todo eso compensaba ese momento. Dejamos las motos en un parking, que estaba repleto de caravanas y unas pocas motos.
Desde ese preciso instante que entras en el recinto de NORDKAPP, fijas la mirada en el famoso Globo. Te olvidas del paisaje, del Sol, de todo, solo miras el Globo, solo el Globo, hasta que te das cuenta que no has venido solo. Entonces empiezan las miradas a tus compañeros de viaje, y los abrazos, e incluso alguna que otra lagrimilla. No hay ni una sola palabra, solo miradas de complicidad.
¿Y ahora qué?. Comprar las postales de rigor y mirar el Sol, las camisetas y el Sol, los adhesivos para los amigos y el Sol, las llamadas a los amigos, con la emoción del momento, que incluso la contagias con el que estés hablando y el Sol. El sol, el Sol, el Sol... Es lo más alucinante que he visto en mi vida. Es inexplicable, porque hasta que no lo ves, es imposible creérselo.
Knut Hamsun dijo de ese momento: “COMENZÓ A NO HABER NOCHE, EL SOL APENAS SUMERGÍA SU DISCO EN EL MAR Y VOLVÍA A EMERGER, ROJO, RENOVADO, COMO SI HUBIERA BAJADO A BEBER...”. Mejor explicado imposible. Estuvimos disfrutando del momento hasta las 01:00 h., y decidimos quedarnos un día más, ya que una nube nos impidió ver bien del todo el Sol de media noche.
Al marcharnos, estuvimos hablando con unos moteros de Berlín. 2 de ellos eran padre e hijo y habían llegado con ambas Yamaha RD 350. Solo deciros, que en una de sus maletas era exclusivamente para llevar aceite de mezcla. Los otros dos, llevaban una Transalp 650, igual que la de Al, y una BMW 1100 RS. Se quedaron flipados cuando les dijimos que veníamos de Barcelona y la kilometrada que nos habíamos pegado. Intercambiamos algunas impresiones, sobre todo Al.
Esa noche dormimos como troncos. Que buen rollo, como se suele decir en esos casos.

NORDKAPP(NORUEGA)- NORDKAPP(NORUEGA) 71 KM

Nordkapp(71º10’21’’N), 13 de Junio de 2.001

Fue una jornada de relax total. Limpiar motos, engrasar transmisión, cambio de aceite (Al lo quiso hacer, ya que llevábamos 5.000 Km. y es un poco enfermo en eso del aceite). El mecánico nos dijo que no habría ningún problema, pero eso es una cuestión de cada uno. Visita a Honingsvag, a comprar comida, y por supuesto una botellita de vino para celebrarlo. Cuidadín con las bebidas alcohólicas. Nosotros entramos en un supermercado, como es habitual aquí, a comprar un Penedés. La cara de la cajera fue todo un poema. En Noruega solo puedes comprar bebidas alcohólicas en las Vínico tecas y enseñando el pasaporte, por lo de la edad. Total, que la botellita de Penedés nos costo un pastón, pero nos lo trincamos con mucho gusto.
Volvimos a subir a CABO NORTE, y ese día, si que vimos bien el Sol de media noche. Ni una sola nube, pero las sensaciones ya no fueron las mismas, aunque las fotos... TREMENDAS!!!!. No os olvidéis un buen rotulador. Es importante inmortalizar vuestra presencia en una de las piedras de la base del Globo. Ahí estamos nosotros!!!!!!!
AVISO: Muy importante. Id con mucho cuidado con las obras. Están muy mal señalizadas y tienen una manera muy peculiar de asfaltar las carreteras. No lo hacen como aquí, que primero hacen un carril y luego el otro. Ellos levantan los dos carriles a la vez, tiran PIEDRAS DE VIA DE TREN, ARENA, y al día siguiente asfaltan. No os he de decir el susto que nos pegamos en una de las rectas, cuando yendo a 90 – 100 Km/h. de pronto, nos encontramos con ese panorama. Si Al tuvo problemas para pasar los tramos, con una Transalp, imaginaros yo. Mi pobre VFR hizo algo más que trail. Imperdonable en un país como Noruega. Lo único negativo, fue que mi neumático murió en Oslo a la vuelta...

NORDKAPP(NORUEGA)-ALTA(NORUEGA) 208 KM

Nordkapp (71º10’21’’ N), 14 de Junio de 2.001
Nos levantamos con la sensación del deber cumplido. A partir de ese momento, todo lo que viniera estaba de más. Escogimos ese trayecto para luego ir bajando poco a poco y sin prisas, así que, empezaban las vacaciones, sin mirar horarios ni rutas ni lugares. Era ir tirando hacia el Sur.
Cogimos la E69 (carretera del CABO NORTE), hasta llegar a la E6 dirección Karasjok, Kautokeino y Alta. Esa es la llamada ruta Sapmi.
Los Sapmi (o Lapones), son un pueblo que habitan en la región ártica. Constituyen una minoría étnica distribuida entre Noruega, Suecia, Finlandia y Rusia. De unos 50.000, la mitad vive en Noruega. Tienen su propia cultura, idioma e historia. Nuestra intención era verlos en su habitad natural y poder ver los lugares donde viven y como viven. Olvidaros de todo eso. La verdad es que nos llevamos una pequeña decepción. Hasta lo más autentico de Noruega que son los Sapmi, ha sucumbido a las nuevas tecnologías. Lo único que queda de ellos es un poblado en Karasjok, que forma parte de un museo. Viven de una forma normal, aunque algunos aún conservan sus raíces, montando pequeños poblados a pie de carretera, y de esa manera, vender los productos que ellos mismos fabrican.
Mucho cuidado si escogéis hacer esta ruta. No hay ni una sola gasolinera en todo el trayecto. Nuestro consejo es que en toda Noruega, no dejéis que el deposito baje de la mitad, por lo que pueda pasar. No tendréis problemas para repostar, pero si los podéis tener en algunos tramos de carretera, por la escasez de estaciones de servicio.
Llegando a Alta por la carretera 93, os encontrareis con un tramo final de unos 20-30 Km. para disfrutar de un pilotaje rápido y un paisaje único. El curso de la carretera sigue el del río combinando curvas y rectas rápidas, todo esto rodeado por altas paredes de roca.

ALTA(NORUEGA)-TROMSO(NORUEGA) 395 KM

Alta, 15 de Junio de 2.001
Dirección Tromso. Es la ciudad por excelencia de “Nordland” (Norte de Noruega). Ciudad grande y pescadora, como no. Como siempre, camping, Hytter y a descargar.
En Tromso nos pasó algo insólito en nuestro país, que dice mucho del carácter de la gente noruega. Decidimos ir a cenar, sobre las 21:30 h. Primero nos choco que mientras nosotros empezábamos a cenar, la gente de allí ya se estaban poniendo “tiernos” con la cerveza y demás, pero eso no fue todo. Cuando pedimos la cena, 2 de los 3 platos se les habían agotado y el camarero nos dijo, que por ese motivo, el plato que pidiéramos, era totalmente gratuito, dado que había sido un error suyo. ¿Increíble no?. Nos metimos una especie de potaje noruego a base de verduras y carne, que te hacía entrar en calor rápidamente.
Después de la sorpresa de la cena, decidimos ir a tomar una copa. Entramos en un local llamado KAOS (os aconsejo que lo visitéis). Es de aquellos locales auténticos de verdad. Música experimental étnica que ponía un DJ totalmente alucinado y al cual acompañaban unos músicos con una batería, un saxo, y unos bongos. La unión era sencillamente alucinante. Al que le guste bailar, no va a parar y al que no le guste, también. Fue increíble. Nos dieron las 2:15 h. y nos hubiéramos quedado más, pero la carretera no perdona.
Ese día dormimos como troncos.

TROMSO(NORUEGA)-GROVFJORD(NORUEGA) 227 KM

Tromso, 16 de Junio de 2.001
Después de la fiestecita de la noche anterior, lo estábamos para muchos trotes y mucho menos cuando asomamos la cabeza por la puerta y vimos el panorama: fuerte viento y lluvia. Nuestro destino eran las Islas Lofoten. Salimos sobre las 15:00 h. después de haber comido por la carretera E6 Sur. A la altura de Bjerkvik, paramos a repostar y a tomar un café. Al arrancó primero, pero no vio el desvío de la carretera E10 (Islas Lofoten) y continuó dirección Narvik (E6). Yo giré y fui tirando. Pasados unos 25 Km. y al ver que no había rastro de él, me pare en una parada de autobús para cobijarnos de la fuerte lluvia. Llamadas a su móvil, mensajes y ni rastro. Después de 1 hora nos contestó diciendo que estaba cerca de Narvik... (los indicadores no son su fuerte).
Por cierto, Al aún no ha visto el cartel indicador de las Islas Lofoten.
Ese fue el día que más llovió. Decidimos parar en el primer sitio. Encontramos unas Hytters montaña adentro. Empapados, con frío, y cansados y además sin comida. Suerte que el dueño del camping nos dio pescado fresco, pan y bebida. Eso y la ducha de agua caliente nos salvó. GRACIAS PAUL.

GROVFJORD(NORUEGA)-STORFOSSHEI (NORUEGA) 520 KM.

Grovfjord, 17 de Junio de 2.001
8:30 h. y ya estábamos sobre las motos. El dueño del camping nos aconsejo que fuéramos dirección Sur y que nos olvidáramos de las Islas Lofoten, porque la previsión allí era de mucha lluvia. Muy a pesar nuestro le hicimos caso y volvimos hacia atrás hasta volver a la E6. Kilómetros y kilómetros para recuperar el tiempo perdido. Lo bueno de ese día es que recuperamos paisajes y parajes que a la ida no habíamos visto por el mal tiempo. Que deciros que no hayamos dicho ya de los paisajes: ALUCINANTES!!!
Pasareis por Narvik, ciudad conocida por un cartel que marca las distancias a diferentes ciudades del Mundo. Es curioso ver lo realmente lejos que estas de casa.

STORFOSSHEI(NORUEGA)-TRONDHEIM(NORUEGA) 532 KM

Storfosshei, 18 de Junio de 2.001
El por qué de volver a Tronheim era sencillamente por motivos de exceso de carga. Teníamos de deshacernos de una gran parte del equipaje, y en Trondheim hay una estación de la empresa donde nosotros trabajamos. Aprovechando que la casa es grande, decidimos enviar a Barcelona, el equipaje que no necesitábamos. Salimos sobre las 8:45 h. y llegamos a las 18:00h. Demasiado tarde. Aquí trabajan hasta las 17:00. Estos si que saben!!!!
Buscamos un camping con Hytters y a descansar.
Un consejo: intentad por todos los medios, no dormir dentro de las “grandes” ciudades. Pagareis mucho más y las Hytters están mucho peor.

TRONDHEIM(NORUEGA)-VEVANG(NORUEGA) 217 KM

Trondheim, 19 de Junio de 2.001
Madrugón importante, desayuno fuerte y a las 10:00 h. estábamos en la puerta de nuestros compañeros de Noruega para preparar el envío. Ningún problema y gracias a esto, la vuelta fue un poco más cómoda. Por cierto, que al día siguiente estaba en Barcelona todo el equipaje.
Nuestro destino era la “Atlantic Road”, una carretera que han construido sobre 8 pequeños islotes, entre el Océano Atlántico y el Lauvoyfjorden, y Molde, ciudad costera del Oeste de Noruega.
La carretera nos decepcionó un poco. En fotos es un cosa y en la realidad es otra. Lo único alucinante es uno de los puentes, que es en curva y con un peralte impresionante. Esa es zona vikinga. En esos islotes es donde los vikingos colocaban sus faros para señalizar la costa.
Siguiendo hacia Molde, encontramos unas Hytters al lado del Lauvoyfjorden. Impresionantes. Más que Hytters, eran casas. Solo entrar en una de ellas y ver tenia sauna, nos miramos y la decisión fue unánime: nos quedamos, un día de relax.

VEVANG(NORUEGA)- VEVANG(NORUEGA) 87 KM.

Vevang, 20 de Junio de 2.001
Que contaros de lo que es levantarse y ver aquel paisaje. Eso es media vida.
Fuimos a visitar Molde, a unos 40 Km. Como todas las ciudades que hasta ese momento habíamos visto. La verdad es que Noruega no se caracteriza por sus ciudades espectaculares, sino que todo lo contrario, por lo que no son ciudades.
Al volver a la Hytte, vimos que habían unas barcas, y dado que el dueño era pescador, nos animamos a probar si por un casual, algún salmón de esos tan espectaculares, se dignaba a caer en nuestras redes. Como os podéis imaginar no son tan tontos. Lo único que pescamos fue un constipado de narices. Lo bueno es que no volvimos de vacío. El generoso pescador nos regaló unos trozos de salmón que tenia congelados de otros días. Gracias por el pescado y por las fotos que nos dejó hacer junto a un salmón de 5,5 Kg. que había pescado hacia unas horas. Tremenda vacilada la nuestra.

VEVANG(NORUEGA)-GEIRANGER(NORUEGA) 400 KM.

Vevang, 21 de Junio de 2.001
Por fin veríamos es famoso Fiordo de Geiranger. Nos habían hablado tanto de él que, como todo lo que es famoso, temíamos que nos decepcionara.
Cogimos la E39/E136 dirección Alesund. Es una de las pocas ciudades un poco diferentes de Noruega. Dicen que es la ciudad del “Art Nouveau” y la verdad es que si que es diferente a todas las demás. Construcciones más modernas donde la madera pierde mucho protagonismo. Paseo hasta el mediodía, comida y carretera y manta hacia Geiranger.
Esa es la llamada “Golden Route”. No sabemos el porqué de ese nombre, pero la verdad es que se lo merece. Se vuelve a coger la E39/E136 hasta llegar a Andalsnes. Allí es donde realmente empieza la “Golden Route”, en la carretera 63. Es la también llamada ruta de los Trolls. Es una carretera estrecha que transcurre por un valle súper cerrado. Al final de esta carretera se llega al Trollstinger. Es un tramo de carretera construido en 1.500 metros de altura, por una montaña tremendamente vertical. La carretera tiene nada más y nada menos que 13 curvas de 180º que quitan el hipo. Al final de esta, hay una enorme cascada desde la cual se puede observar todo el valle.
Después de la parada obligada en lo alto del Trollstingen, y continuando por la misma carretera 63, tomamos un ferry dirección Geiranger. Al llegar al otro lado, la bajada es impresionante, por una carretera estrecha y con muy poca visibilidad por la gran cantidad de vegetación. Casi sin darte cuenta, y después de una de las curvas cerradas, aparece como por arte de magia: GEIRANGER. Realmente es alucinante. Visto desde lo alto, se puede apreciar toda su belleza. Es un Fiordo tremendamente estrecho, con altas paredes y con unas cascadas a lo lejos llamadas “Las Siete Hermanas”. Todo el conjunto es alucinante.
A las faldas de las montañas se encuentra un pequeño pueblo. Allí encontramos unas Hytters con unas vistas alucinantes a Geiranger.

GEIRANGER(NORUEGA)-LAVIK(NORUEGA) 260 KM

Geiranger, 22 de Junio de 2.001
Madrugón importante. A las 8 de la mañana ya estábamos en la puerta del hombre que nos tenía que alquilar una barca a motor para poder ver bien Geiranger. Si visto de lejos es impresionante, de cerca la cosa se multiplica por cien. Durante 1 h ½ recorrimos el fiordo de arriba abajo, contemplando de cerca las cascadas y las altas paredes. Tremendo.
Después de “un paseo por las nubes”, volvimos a tierra y más concretamente sobre las motos. Dirección: Jostedalsbreen, el mayor glaciar que existe en Noruega (472 km²
Ese día no hicimos muchos kilómetros, pero fueron muy intensos. Solo dejar Geiranger, un lugar que se caracterizaba por la abundancia de vegetación y la alta temperatura, y tan solo a 1.053 metros de altitud, nos encontramos con un lago completamente helado y un paisaje desértico de rocas y sin vegetación. Otra vez los contrastes eran alucinantes. Por esa carretera pasareis unos cuantos túneles que os aseguro no vais a olvidar nunca. Mucho cuidado con ellos. Mal iluminados, suelo mojado y mal señalizados.
Para llegar al glacial de Jostedalsbreen, tenéis que desviaros por una carretera local al llegar a Briksdals. Es una carretera de ida y vuelta. Hay tramos por los que a duras penas cabe un coche, así que no os animéis con la velocidad porque al ser zona turística, también circulan autocares y podéis tener la sorpresa de encontraros a uno parado en medio de la carretera.
Al final de esa carretera veréis una gran masa de hielo colgada entre dos montañas. Empezareis a alucinar a medida que os acerquéis.
Jostedalsbreen tiene dos grandes lenguas. A una de ellas podéis acceder andando unos 45 minutos y hacia arriba, muy hacia arriba. La pateada es importante pero merece mucho la pena. Lo inmenso que es un glacial solo se puede saber estando allí, y si subís sabréis de lo que os hablo.
Para completar la jornada y acabar de flipar, tuvimos hasta un pequeño alud. Ahora todavía nos reímos de lo que corrimos cuando oímos aquel estruendo, pero en aquel momento pasamos mucho pánico.

Demasiadas emociones en un solo día. Al bajar del glacial descansamos un poco y nos dirigimos hacia Lavik por la E39 Sur, muy cerca de Bergen que era nuestro siguiente destino.
Había sido un gran día.

LAVIK(NORUEGA)-HAUKELIGREND (NORUEGA) 353 KM.

Lavik, 23 de Junio de 2.001
Aunque no somos muy amantes de las visitas a las grandes ciudades, nuestro destino era Bergen. Nos habían hablado muy bien de ella y sobre todo, nos habían recomendado el mercado de pescado que se monta en el centro de la ciudad.
Bergen es una ciudad diferente: el barrio vikingo, sus casas, el mercado...Es, a nuestro parecer, la ciudad más bonita de Noruega, aunque tiene la fama de que siempre llueve. Solo os diré, que no nos cayó ni una gota y la temperatura era de unos 25º - 30º C. Los tópicos están para romperlos.
El mercado de pescado se encuentra solo. El olor os guiará. Es curioso: langostas vivas, cangrejos, caviar del bueno, salmón (como no), gambas, etc. Imprescindible visitarlo, y más si sois unos enamorados del marisco. Vais a disfrutar como condenados.
Ese día nos dimos el placer de comer bien, en un restaurante que nos recomendó un chica de Manresa que trabajaba allí. Buen gusto aunque un poco caro, pero tremenda comilona. Ya era hora de dar un pequeño placer a nuestro estómago.
Después de la visita al barrio vikingo, que tampoco os debéis perder, decidimos tirar hacia Oslo, último punto de nuestra aventura por tierras noruegas. Dormimos a unos 250 Km. de la capital

HAUKELIGREND (NORUEGA)-OSLO(NORUEGA) 253 KM.

Haukeligrend, 24 de Junio de 2.001
Era el último día de rodar por tierras de Noruega, así que nos lo tomamos con mucha calma.
Cogimos la E134 dirección Oslo. Nuestro primer destino era la visita a la Stavkirke de Heddal, situada a pie de carretera, cerca de Notodden. Es la más antigua. Construida alrededor del 1.200, ha sido reformada miles de veces. Actualmente solo se conserva original un 25 % de la iglesia. Stavkirke significa templo de maderos erguidos.
Lo más curioso de todo y lo que más nos chocó, fue que los cementerios están alrededor de los templos.
Seguimos dirección Oslo. Llegamos sobre las 19:00 h. Y lo primero que hicimos fue ir a comprar el billete del ferry. Primera sorpresa. Un solo billete de vuelta a Dinamarca era más caro que los 3 de ida. La segunda fue que el ferry salía a las 19:30 y por tanto el viaje de vuelta se realiza de noche y claro, si quieres camarote con camas, prepárate a dejar la Visa temblando para el resto del año. Visto como estaba el tema, compramos 3 billetes de butaca.
Buscamos un lugar para dormir. En Oslo solo hay dos sitios donde dormir en Hytters. Uno de ellos esta en lo alto de la ciudad, en un barrio llamado Holmenkollen, conocido por el famoso trampolín de saltos de esquí. Está lejos de la ciudad, las vistas son alucinantes y es un lugar tranquilo. Os lo recomendamos.
Un consejo: si tenéis claro los días de ida y vuelta, comprad los billetes antes de salir. Iréis mucho más tranquilos y os ahorrareis una pasta. También reservad las Hytters de Oslo. Nosotros cogimos la última que quedaba y hay una enorme diferencia entre dormir en Hytter o hacerlo en hotel.

OSLO(NORUEGA)- HIRTSHALS (DINAMARCA) 0 KM.

Oslo, 25 de Junio de 2.001.
Último día y muchas cosas por visitar. Nos levantamos temprano para buscar un taller mecánico. Es motivo: mi neumático. Me había comido el Avon nuevo que monté antes de salir. Las carreteras, las malditas obras, el peso de las maletas y tanta curva lo habían destrozado, así que tuvimos que cambiarlo. Todavía quedaban unos 2.500 km. hasta Barcelona y por autopista y no me la podía jugar. Aún había aguantado bastante teniendo en cuenta donde nos habíamos metido.
Encontramos un taller Suzuki, el único importante que había, aunque tocaban todo tipo de motos. Tenía buena pinta y parecía serio, así que le dejé la moto.
Agarraros!!!!. 2.311 NOKS que es lo mismo que decir 48.431 Ptas. Uno solo (el trasero) y sin poder escoger ya que solo tenían un modelo: Macadam. Me acordaré toda mi vida de la puñalada, pero era necesario.
Después del palo, teníamos todo el día por delante para visitar un poco Oslo. Tremenda ciudad. Muy poco ruido y poca circulación, muy limpia y con muchas zonas verdes y parques. El más famoso es el parque de Vigeland. La suerte fue que nos hizo un día espectacular, más de 30º C. Y allí, en cuanto sale el sol, todo el mundo va a los parques como si de las playas de la Costa Brava se tratara.
Sobre las 18:00 h. Fuimos a recoger toda la maletada a las Hyterrs y nos dirigimos hacia el ferry.
La salida estaba prevista para las 19:30 h. Pero acabamos saliendo de Oslo a las 21:30h. Lo que todavía nos hizo más difícil el marcharnos.
Habían sido 20 días inolvidables por una tierra que nos había cautivado. Volveremos algún día, aunque no en estas mismas motos. El primer viaje a NORDKAPP tiene que ser con la moto de tus sueños, y nosotros ya hemos cumplido ese sueño. HASTA PRONTO.
Cenamos un poco y nos fuimos a dormir. Que deciros de lo que es dormir en una butaca: imposible, así que, mantas al suelo y a intentar descansar lo máximo posible.

HIRTSHALS(DINAMARCA)-FREIBURG(ALEMANIA) 1.269 KM.

Hirtshals, 26 de Junio de 2.001
Llegada sobre las 10:00 h. Molidos. Así era como teníamos todos los huesos del cuerpo. Habíamos dormido, como mucho, unas 3 horas y la verdad, no teníamos ningunas ganas de coger las motos. Desayunamos y nos tomamos unos cuantos cafés para despejarnos. Valor y al toro.
Tuvimos muy buen día, y hasta pasado Frankfurt ni una sola gota, pero Alemania no sería Alemania sino lloviera, así que, nos llovió y fuerte. Tremenda tormenta y para colmo, la Transalp con un problema en la rueda trasera.
Al notaba que cuando pasada de 140 km/h., la moto se le movía mucho. Estuvimos mirando si podía ser por las maletas, el eje trasero, etc. y nada, hasta que en una gasolinera, le dio por mover la rueda trasera de izquierda a derecha. Dios!!!!! El movimiento era brutal. Oscilaba dos dedos por lado. Todos los radios de la rueda trasera estaban flojos. Y pensar que hasta pasado Frankfurt Am Main(unos 1.100 Km.), habíamos ido bastante fuertes.
Desde allí hasta Freiburg fue una odisea. A 80 – 90 km/h. por la autopista, lloviendo y con frío. La verdad es que te adelante un camión “acojona” lo suyo, y a nosotros nos adelantaron unos cuantos.
Eso no fue todo, porque llegamos a Freiburg sobre las 23:15 h. Nos dirigimos al albergue que hay en las afueras. El “amable” muchacho de recepción nos dijo que tenía camas libres pero que no nos podíamos quedar porque era demasiado tarde. Bien por los alemanes, por su hospitalidad y sobre todo, por su sentido del turismo. Cuantas cosas les queda por aprender todavía de nosotros.
Visto lo visto, y que solo había un hotel más abierto, y que costaba 16.000 Ptas. por persona, la decisión fue unánime (con unas pequeñas diferencias por parte de Montse): a dormir al parque con los sacos. Casi 1.300 Km. para acabar durmiendo en un parque. Parecía que esto aún no había terminado.

FREIBURG(ALEMANIA)-BARCELONA 1.127 KM.

Freiburg, 27 de Junio de 2.001
Otra noche así y no me levanto. Las 7:00 h., los pajaritos cantando y todos mis huesos del cuerpo destrozados. En dos días, habíamos dormido unas 7 horas y dormido 2 días seguidos en el suelo. Así no vamos bien para hacer un viaje en moto. Fuimos en la búsqueda de otro mecánico para revisar la rueda trasera de la Transalp. La suerte es que en Freiburg hay un concesionario oficial Honda y casi le hicieron un revisión (le faltó el cambio de aceite). Se miraron la moto de arriba abajo. Le apretaron todos los radios, cadena, frenos, tornillería y miraron el nivel de aceite. Que diferencia de cómo trabajan fuera a como lo hacen aquí. Gracias por atendernos tan bien.
Después de la revisión, desayunamos y dirección Barcelona. Nos hizo muy buen día en cuanto a la temperatura, no nos llovió pero el trayecto por Francia fue un infierno por el viento. No paró. Desde Mulhouse hasta La Jonquera. Increíble pero cierto. Fue cruzar la frontera y paró. La próxima vez intentaremos saltarnos Francia, porque al fuerte viento se unieron las clavadas en los peajes. Insoportable.
Antes de llegar a Barcelona, nos concedimos un último placer. Paramos en un pueblecito de la Costa Brava llamado L’Escala y cenamos a lo grande, ya sabéis, todo aquello que cuando no estas en tu tierra echas de menos: pa amb tomaquet, embutidos, quesos, anchoas de L’Escala (por supuesto), un buen vino blanco de la tierra, etc. Lo necesitábamos.
Llegamos a Barcelona sobre las 2:30 h. reventados.
Había sido el mejor viaje de nuestra vida: en MOTO y a NORDKAPP.
¿Qué más se puede pedir para un enamorado de las motos?

DATOS DE INTERES

KILÓMETROS
11.057 Km. (excluido ferry Hirtshals – Oslo – Hirtshals que son unos 560 Km. aproximadamente ida y vuelta)

COMIDA
Un ejemplo: 3 pizzas, 3 refrescos, 1 ensalada y cafés = 16.000 Ptas.
Tened en cuenta que Noruega es un país caro en todos los sentidos, así que si vuestro presupuesto no os lo permite, nuestro consejo es que visitéis los supermercados en cada ciudad que visitéis. Es un poco “coñazo” pero vuestro bolsillo os lo agradecerá.

DINERO
Si la intención es visitar Noruega de arriba a abajo solo necesitareis coronas noruegas (NOK). Pensad que los demás países son de paso. Nosotros sólo llevamos pequeñas cantidades de marcos y coronas danesas para imprevistos, además de las tarjetas de crédito (VISA, Mastercard o American Express).
También tenéis la opción de los travel checs.

EQUIPAJE
No cometáis el mismo error que nosotros. Pensad que la gran mayoría del tiempo iréis con la ropa de ir en moto, y cuando paréis, lo que buscareis es la comodidad, así que llevaros lo imprescindible y sobre todo pensad en los cambios tan bruscos que os vais a encontrar.
Cabo Norte no es el Polo Norte. El frío, la lluvia y el viento son soportables, pero tampoco vayáis confiados.
En la VFR colocamos 3 maletas: 2 de 50 litro laterales y 1 de 46 litros atrás.
En la Transalp una maleta de 50 litros y la parte del pasajero ocupada por una bolsa de viaje.
No os olvidéis de llevar redes y pulpos. Nos fueron muy útiles. Tampoco os olvidéis de los sacos de dormir.

ALOJAMIENTO
Una palabra lo resume todo: HYTTER
Son baratas. Desde 250 NOK al Norte hasta 550 NOK en Oslo. Hay en toda Noruega y son fáciles de encontrar. Normalmente son de 4 personas y suelen tener calefacción, literas y cocina eléctrica. Suelen estar en los camping (http://www.camping.no/) aunque también las hay por libre.

GASOLINA
Ningún problema para encontrar gasolineras, el único problema es el precio. Hasta a 190 Ptas. hemos llegado a pagar por litro. Sin comentarios.
El único inconveniente es que la mayoría de estaciones de servicio cierran entre las 21:00h y las 23:00h. El otro inconveniente es que podéis encontraros que hay mucha distancia entre ellas, así que nunca dejéis que vuestro deposito baje de la mitad. Más vale perder 10 minutos repostando.

MAPAS Y CARRETERAS
Noruega no se caracteriza por una extensa red de carreteras. Solo hay una que cruza todo el país de Norte a Sur: la E6. De esa carretera principal, salen las demás que van a diferentes puntos.
Son carreteras estrechas, con muchos cambios de rasante y curvas. Es muy divertido conducir por ellas pero no son fiables: asfalto en mal estado, poca visibilidad, etc.
Mucho cuidado con las obras. No suelen avisar con mucha antelación.
Otra cosa que debéis tener en cuenta son los renos. Os aparecerán manadas allí donde menos lo esperéis y justo en medio de la carretera. No os despistéis ni un momento.

 
Web  Top
Núriabruixa
view post Posted on 12/12/2005, 22:22




Hi ha tants viatges a Cap Nord per Internet...
 
Top
view post Posted on 13/12/2005, 08:52
Avatar

La Rata de Claveguera

Group:
Administrator
Posts:
45,801
Location:
Sitges

Status:


Com m'agrada la crítica constructiva!!!
Ja ho sé que n'hi ha molts i selecciono els que considero que aporten més dades per oferir-vos-los.
Si no creus convenient el subforo (va ser idea teva), ho dius al tema que hi ha obert.
 
Web  Top
shadydowns
view post Posted on 13/12/2005, 13:37




Uf no mho llegire tot pq no disposo de temps pero a mi es un somni que no em morire sense complir-lo! De fet, la idea de tenir mot cada dia agafa mes forma i ja queda menys, la cosa esta planejada si tot va be dhora tindre moto!
 
Top
view post Posted on 13/12/2005, 14:49
Avatar

La Rata de Claveguera

Group:
Administrator
Posts:
45,801
Location:
Sitges

Status:


A veure si és veritat, que ja toca!!!
 
Web  Top
translucidohomer
view post Posted on 13/12/2005, 17:53




si o ke?
 
Top
Núriabruixa
view post Posted on 13/12/2005, 22:24




Q bé!!! Explica!!!! Per quan? Quina? Com?


Va explica!!!!!
 
Top
view post Posted on 14/12/2005, 01:16
Avatar

La McRata de la Harley

Group:
Moderator
Posts:
5,518
Location:
Barcelona

Status:


escolteu, aixo últim no correspon a aquest post, sisplau no enmerdeu el post...per cert algú a llegir el "cacho" parraf aquest del viatge dels collons del nord??
 
Web  Top
translucidohomer
view post Posted on 14/12/2005, 18:16




jo no.........
 
Top
Núriabruixa
view post Posted on 25/12/2005, 22:00




jo tampoc...

però sembla interessant
 
Top
the-shark
view post Posted on 27/12/2005, 13:24





jo menys, entro un cop de tant en tant i em trobo escrit "El quijote motero"
 
Top
10 replies since 12/12/2005, 18:01   190 views
  Share